Dat de minister hiertoe overgaat in een periode met zeer hoge inflatie is bezien vanuit het belang van huurders begrijpelijk. Want niemand, ook verhuurders niet, heeft er belang bij dat mensen in financiële problemen komen als gevolg van sterk stijgende woonlasten ( energie en huur) die op hun beurt weer de inflatie kunnen aanjagen. Zo beschouwd heeft Vastgoed Belang er begrip voor dat de minister komt met een andere maatstaf voor de huurprijsstijging bij bestaande huurovereenkomsten in de vrije huursector. 

Echter, ook verhuurders worden geconfronteerd met sterke kostenstijgingen, die zelfs groter zijn dan de CPI-inflatie. Daarnaast hebben zij momenteel ook te maken met een toename van hun rentelasten. Dit betekent dat verhuurders nu al minder ruimte hebben om te investeren; niet alleen in nieuw te bouwen huurwoningen, maar zeker ook in de (energetische) verduurzaming van bestaande huurwoningen. Verhuurders willen immers hun woningbezit verduurzamen maar zien hun investeringsruimte daarvoor als gevolg van de beperking van de huurstijging afnemen. Daarmee wordt het ruimhartiger subsidiëren van verduurzamingsmaatregelen noodzakelijk. 

Volgens Vastgoed Belang kan een beperking van de huurstijging op basis van loonontwikkeling slechts dienen als een tijdelijke oplossing. Het is in dat verband goed dat het wetsvoorstel voorschrijft dat deze maatregel van tijdelijke aard is en automatisch komt te vervallen zodra de ontwikkeling van de CPI-inflatie dit toelaat doch in ieder geval per 1 mei 2024.

Anders zal deze huurprijsmaatregel leiden tot het verder terugvallen van investeringen; daar is in deze tijd van grote nood aan nieuwe woningen en energiezuinige bestaande woningen niemand bij gebaat.